Lieve schatten van mij,
Jullie zijn een stel apart ;) wel heerlijk apart.
Jullie hebben allebei een stempeltje, maar daar kijk ik als jullie mama doorheen.
Het is moeilijk soms om jullie allebei evenveel aandacht te geven, maar onthoud dat ik van jullie beide evenveel hou. Jullie staan met zijn tweetjes op de 1e plek. Soms vraag ik mijzelf wel eens af of ik wel genoeg van jullie hou, maar dat moet haast wel, daar ik jullie voor alles wil beschermen. De grote boze mensen wereld van een kindje is al immens groot, en met Autisme erbij, word deze nog veel groter.
Ik ben ervan overtuigd dat kindjes de ouders uitkiezen alvorens ze geboren worden, en ik vind het een eer dat ik jullie mama mag zijn. Ik mag jullie aan de hand meenemen de grote boze mensen wereld in, maar wees niet bang, ik laat jullie handjes niet los. Pas als de tijd daar is en jullie er klaar voor zijn, laat ik zachtjes jullie handjes los.
Ik zou jullie het liefste tegen alles en iedereen willen beschermen, maar dat kan niet altijd, want soms moeten jullie zelf even vallen. Dat heet "groter worden" lieve schatten. Julian, ik hoor jou wel eens zeggen "Ik wil ook zo graag groot zijn" maar geniet ervan dat je nog klein bent, want als je klein bent kan je veel intenser genieten van de kleinere dingen. Als je groter word, ga je die kleine dingen niet meer zo snel opmerken, want dan krijg je te maken met de grote boze mensen dingen.
En weet je, ik (mama) is ook nog lang niet uitgeleerd, want mama leert elke dag weer bij.
Jullie leren niet alleen van mij, maar ik leer vooral veel van jullie.
Voordat ik mama werd, was ik onvolwassen, en had ik geen verantwoordelijkheidsgevoel.
Ik vergeet nooit meer dat toen ik voor het eerst de zwangerschapstest in mijn handen hield, ik meteen al een bescherming drang kreeg. Ik voelde mij meteen verantwoordelijk voor het kleine mensje wat binnenin mij groeide. En Julian, toen jij geboren werd, ik kon niet huilen van blijdschap, ik kon het niet tonen, want mama was overweldigt met moeder gevoelens waar ik voor het eerst mee te maken kreeg. Maar ventje, oooo, wat was ik trots en wat huilde ik van blijdschap van binnen, zo intens blij dat jij geboren was. Ik durfde je amper vast te houden, zo klein was jij. Ik was 20 jaar toen ik jou kreeg, kleine rakker van me. Dat heb jij mij geleerd lieve Julian, om verantwoordelijk te zijn, om lief te hebben, om te genieten van de kleine dingen , te vechten voor diegene die jou lief zijn. Voor Jason geldt dit allemaal ook, hoe intens blij ik was toen jij Jason op mijn borst werd neergelegd toen je net geboren was. Je zou denken dat je met 1 kindje al genoeg geleerd hebt, maar nee hoor Jason, jij leerde mij ook weer dingetjes bij, het mama-zijn werd uitgebreid.
Je was een ontzettende vrolijke baby, iedereen vond jou een lachebekkie, pretletter.
Van jou heb ik geleerd dat wanneer het soms zo rot is allemaal, er altijd een zonneschijntje is.
En die zonne schijntjes lieverds, dat waren/ zijn jullie voor mij.
Jullie loodsten mij door de grote stormen heen, en jullie namen mij aan de hand mee, en nu is het weer mijn beurt lieverds, nu neem ik jullie weer mee aan de hand.
Jullie hebben mij geleerd hoe ik een "mama" moest zijn.
Jullie zijn het mooiste wat ik me wensen kon/ kan.
2 gezonde kinderen, en ook al hebben jullie allebei een stempeltje, komt allemaal goed.
Met de juiste hoeveelheid liefde (kan je nooit genoeg van krijgen) en de juiste begeleiding, gaat alles goed komen.
Dank je wel kanjers.
Ik hou zielsveel van jullie
Liefs, mama
